Eiwitrijke diëten - Mythen, halve waarheden en regelrechte leugens

Eiwit is buiten twijfel een koning betreffende alle voedingsstoffen. Het levert een bouwstenen vanwege enzymen en hormonen, zorgt ervoor dat zenuw- en hersencellen effectief betreffende mekaar kunnen communiceren en bevordert het herstel en een expansie aangaande spierweefsel. Elke cel in jouw lichaam bevat eiwitten; het leven zou ook niet bovendien mogen kunnen buiten.

De consumptie van eiwitten kan zijn echter misschien immers dit meest controversiële van al die voedingsonderwerpen. Jammer genoeg zijn heel wat voedingsdeskundigen ook niet op de hoogte over recent onderzoek en blijven ze achterhaalde theorieën aan dit onderwerp aanhangen. Het heeft geleid tot een omvangrijk aantal mythen die op hun beurt via het grote publiek zodra evangelie bestaan opgevat. Hier volgen enige met de meest voorkomende misvattingen aan de inname van eiwitten via een voeding:

Mythe : Eiwitrijke diëten maken jouw dik.

Feit : het lijdt geen twijfel het het eten met te veel eiwitten de kilogram's zal beetpakken, doch dat geldt ook voor dit bikken over te veel calorieën uit koolhydraten ofwel vet! Gewichtstoename is bepaald door een wet betreffende de thermodynamica: zodra jouw meer calorieën binnenkrijgt vervolgens je verbruikt, kom je met. Daarom kan zijn het niet ieder se eiwit dat gewichtstoename creeert; dit is ons overconsumptie aangaande calorieën. Hetgeen jouw ook eet, wanneer je er te heel wat aangaande binnenkrijgt, word jouw uiteindelijk dik.

In werkelijkheid, wanneer u ons maaltijd zou nuttigen die slechts eiwitten, koolhydraten of vet bevat, zou de eiwitmaaltijd een minste hoeveelheid gewichtstoename veroorzaken. U dan ook tegenkomt, een omvangrijk percentage calorieën uit eiwitten is verbrand gedurende dit verteringsproces. Dit is het thermische effect over voedsel genoemd. Betreffende al die macronutriënten heeft eiwit dit hoogste thermische effect, waarbij plusminus 25 procent aangaande het eiwit over de verbruikte calorieën is verbrand. Ter vergelijking: slechts 15 procent van een calorieën uit koolhydraten wordt lichaam verbrand tijdens een spijsvertering; vet heeft vrijwel nauwelijks enkele thermische functie. Dus, wanneer alle verschillende dingen gelijk bestaan, zou ons eiwitrijk lijnen minder snel vetafzetting bewerkstelligen dan ons dieet betreffende veel koolhydraten ofwel veel vet.

Ook stimuleert eiwit, in contrast tot koolhydraten, geen significante insulinerespons. Insuline is ons opslaghormoon. Hoewel dit primaire doel kan zijn om een bloedsuikerspiegel te neutraliseren, is dit ook verantwoordelijk wegens het vervoeren aangaande vet tot adipocyten (vetcellen). Wanneer koolhydraten geraken ingenomen, scheidt de alvleesklier insuline af teneinde een bloedsuikerspiegel uit de bloedsomloop te verminderen. Afhankelijk betreffende een hoeveelheden en soorten koolhydraten welke worden geconsumeerd, mogen de insulinespiegels enorm fluctueren, waardoor een kans op vetopslag hoger wordt. Daar de invloed over eiwitten op de insulinesecretie verwaarloosbaar kan zijn, is een kans op vetopslag verminderd

Ook heeft een consumptie aangaande eiwitten een neiging om een productie met glucagon te verhogen, een hormoon het de werking over insuline tegengaat. Daar ons primaire functie betreffende glucagon kan zijn om dit lichaam ons ​​signaal te geven om vet te verbranden als brandstof, wordt vetverlies in regio aangaande vettoename voorheen bevorderd.

Mythe : Eiwitrijke diëten zijn funest voor de nieren.

Feit : Het metabolisme over eiwitten omvat een complexe opeenvolging over gebeurtenissen om ons ​​goede assimilatie te laten plaatsvinden. Gedurende een spijsvertering wordt eiwit afgebroken tot bestaan samenstellende delen, de aminozuren (via ons proces dat deaminering wordt genoemd). Een bijproduct betreffende het voorval is een productie met ammoniak, een giftige stof, in het lijf. Ammoniak wordt op bestaan beurt snel omgezet in de relatief ook niet-toxische stof ureum, die aansluitend tot de nieren is getransporteerd voor uitscheiding.

In theorie mag ons grote verzameling aangaande ureum een nieren overbelasten, zodat hun vermogen om vitale mogelijkheden uit te voeren, wordt aangetast. Dit kan zijn ondersteund door onderzoeken voor personen met ons bestaande nierziekte. Het is juist gedocumenteerd dat ons eiwitrijk lijnen uremie (nierfalen) verergert bij dialysepatiënten (dwz een kunstmatige niermachine), terwijl een eiwitarm dieet ondersteunt om een kwaal te verlichten. Proteïnurie en andere complicaties bestaan ook waargenomen bij die populatie.

Er kan zijn desalniettemin geen bewijs het een eiwitrijk dieet nadelige effecten bezit op mensen betreffende ons normale nierfunctie. Gezonde nieren kunnen ureum eenvoudig uitfilteren; ons overmaat wordt eenvoudigweg betreffende een urine uitgestoten. Bedenk eens het in de gedaan eeuw miljoenen atleten buiten problemen grote hoeveelheden eiwitten beschikken over geconsumeerd. Zeker, ingeval eiwitrijke diëten nierziekte zullen veroorzaken, zouden die atleten nu allen met de dialyse zijn. Doch bij bovendien gezonde individuen bezit geen enkel peer-reviewed tijdschrift enig nierafwijkingen gedocumenteerd wanneer gevolg betreffende ons verhoogde inname van eiwitten.

Een momentje terzijde, dit kan zijn gunstig om afdoend hoeveelheden vocht te drinken voor het consumeren betreffende ons eiwitrijk dieet. Dit ondersteunt teneinde uw systeem door te spoelen en vergemakkelijkt een uitscheiding van ureum uit het lijf. Wegens beste resultaten wordt ons dagelijkse inname aangaande ten minste ons gallon mineraalwater aanbevolen, waarbij u de gehele dag via kleine hoeveelheden drinkt.

Mythe : Eiwitrijke diëten resulteren in ons buitensporige inname over ongezond verzadigd vet.

Feit : De meerderheid betreffende een Amerikanen haalt hun eiwitten uit rood vlees en zuivelproducten - voedingsmiddelen betreffende ons hoog percentage verzadigd vet. Vetrijke eiwitbronnen zoals bacon, T-bone steaks, harde kazen en volle melk bestaan nietjes van het Amerikaanse lijnen. Ook moedigen ketogene "dieetgoeroes" zoals Dr. Robert Atkins de consumptie met die producten aan, via ze met te prijzen als levensvatbare voedingsopties. Dienovereenkomstig zijn eiwitrijke diëten synoniem geworden met een inname over slagader-verstoppende vetten.

Er is desalniettemin nauwelijks reden dat een goede eiwitinname dien worden afgeleid aangaande betreffende cholesterol beladen voedsel. Daar bestaan veel eiwitbronnen die gering ofwel geen verzadigd vet bevatten. Kippenborsten zonder vel, eiwitten en peulvruchten zijn elkeen zeer goede, vetarme eiwitkeuzes. Door simpelweg de "passende" voedingsmiddelen te kiezen, mag ons eiwitrijk dieet worden volgehouden met ons summier effect op de vetconsumptie.

Daarnaast is dit essentieel om te beseffen dat bepaalde vetten, met name een onverzadigde Omega-vetzuren, juist gunstig bestaan wegens je welzijn, omdat ze opweg helpen voor een opname betreffende in vet oplosbare vitamines en een vervaardiging van meerdere hormonen, celmembranen en prostaglandinen vergemakkelijken. Die "essentiële" vetten mogen ook niet door het lichaam geraken aangemaakt en dienen te dus via de voeding geraken verkregen. Koudwatervissen (bijvoorbeeld zalm, makreel en forel), tofu en pindakaas bestaan voedingsmiddelen op basis over eiwitten welke ook geweldige bronnen met essentiële vetten bestaan. Dit is aangetoond dat hun consumptie een positief effect heeft op de cardiovasculaire welzijn en dit risico op verscheidene soorten kanker reduceert.

Mythe : Eiwitrijke diëten zijn niet nodig vanwege atleten.

Feit : wanneer u dan ook dit Amerikaanse ministerie aangaande landbouw (USDA) gelooft, is daar nauwelijks verschil in eiwitbehoefte tussen atleten en bankaardappelen. Het is weerspiegeld in de ADH voor eiwitten, die vanwege al die individuen identiek kan zijn, ongeacht hun activiteitsniveau.

In contrast tot het standpunt aangaande de USDA beschikken over onderzoeken desalniettemin aangetoond het atleten werkelijk meer eiwitten nodig hebben vervolgens sedentaire mensen. Indien u dan ook traint, geraken eiwitvoorraden afgebroken en gebruikt indien brandstof (via een ontwikkeling het gluconeogenese is genoemd). Met name de vertakte aminozuren (BCAA's) worden bij keuze gemobiliseerd mits energiebron gedurende intensieve oefening, precies als alanine en glutamine. Het is aangetoond dat als atleten ons eiwitarm lijnen volgen (onmiddellijk aan de ADH vanwege eiwitten), er ons verminderde eiwitsynthese in het eiwitrijk dieet hele lijf is, hetgeen wijst op een katabolisme betreffende spierweefsel.

Met een overige kant kan zijn dit onverstandig teneinde grote hoeveelheden eiwitten in te nemen in een hoop het dit een atletische prestaties gaat verbeteren. Bodybuilders onderschrijven deze 'meer is beter'-filosofie vaak en vreten zich vol met eiwitrijke voedingsmiddelen en supplementen (een geliefde bodybuilder beweert wel 1000 gram eiwit per dag binnen te krijgen!). Jammer genoeg bezit het lichaam slechts de capaciteit teneinde ons ​​kleine hoeveelheid eiwit te benutten. Zodra dit verzadigingspunt is bereikt, bezit genoeg eiwit geen zin wegens dit lijf en is dit ofwel aangewend als energie of omgezet in triglyceriden en opgeslagen indien vet. Over het meestal kan een optimale eiwitsynthese worden bereikt door één gram eiwit per pond lichaamsgewicht te consumeren. Dus, voor het maximaliseren van kracht en prestaties, zou een persoon van 150 pond ongeveer 150 gram eiwit per dag moeten consumeren.

Het is ook belangrijk om te beseffen het eiwit op zichzelf nauwelijks effect bezit op spiergroei. In contrast tot hetgeen verscheidene fabrikanten over toevoegingen beweren, bestaan eiwitpoeders nauwelijks magische formules wegens dit opbouwen met spieren. Jouw kan ook niet verwachten dat je gewoon een eiwitdrankje consumeert, achterover leunt en je spieren ziet groeien. Dit kan een goede advertentiekopie zijn, doch dit vertaalt zichzelf ook niet in een werkelijkheid. Slechts via intensieve krachttraining mag eiwit geraken aangewend vanwege spierherstel en dit bevorderen betreffende de ontwikkeling betreffende mager spierweefsel.